ROOMS 2012

Νεορομαντισμό κι ενδοσκόπηση προτείνουν οι νέοι Έλληνες καλλιτέχνες Της Βασιλίκας Σαριλάκη Στο απόγειο της κρίσης, η εκκολαπτόμενη γενιά καλλιτεχνών ενδοστρέφει, προτείνοντας εσωτερική αναζήτηση και νεορομαντισμό στην θέση των παλαιών εντυπωσιασμών. Αποδεικνύεται πιο προβληματισμένη και σαφώς πιο ειλικρινής. Τα φετινά Rooms, στο ξενοδοχείο St. George Lycabettus  σε διοργάνωση της Kappatos galley παρουσίασαν 30 καλλιτέχνες, επιλεγμένους από 23 επιμελητές, κι ήταν εντυπωσιακά, με μεγάλη προσέλευση, κάτι ανακουφιστικό στις δύσκολες μέρες που περνάει η ελληνική τέχνη. Ο πρόσφατα εκλιπών καλλιτέχνης Νίκος Αλεξίου είχε την τιμητική του, αφού πολλά έργα έδειξαν να επηρεάζονται γόνιμα από το έργο του. Και χαρήκαμε γι’ αυτό. Ακολουθεί εκτενές φωτορεπορτάζ και σχόλια.. Πάντοτε είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς έργα νέων καλλιτεχνών. Πολλώ μάλλον σε τέτοιες εποχές, που προσπαθεί κανείς να καταλάβει, πως αντιδρά η νέα γενιά στην κρίση και στα όσα συνεπάγεται και στο πεδίο των αξιών. Ένας άλλος λόγος, είναι ότι συχνά, παρόλη την γενική αντίληψη, οι νέοι καλλιτέχνες παράγουν μερικά από τα καλύτερά τους έργα στην αρχή, κι όχι τόσο στην μέση της καριέρας τους, γιατί μερικές φορές χάνουν την ορμή τους, είτε επηρεάζονται από τον περίγυρο και την μόδα. Τα χθεσινά Rooms ήταν γεμάτα φρεσκάδα, ειλικρίνεια, σχόλια για την κοινωνία, προτάσεις νέου ύφους ενω δεν έλειπε και το χιούμορ..       Ξεκινάμε από τα πλέον νεορομαντικά έργα που έδωσαν και το στίγμα σ’ αυτήν την έκθεση.  Το έργο Sleeping Beauty, του Νίκου Ποδιά,που θύμιζε προραφαηλίτες, κι ήταν επενδεδυμένο με τις ανάερες χαρτοκοπτικές που όριζαν τον χώρο, ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Την επιμέλεια είχε η Ειρήνη Σαββανή. Το δωμάτιο συμπλήρωνε ένα εξαίρετο έργο που είχε την αύρα ενός Gerhard Richter..                             Ένα άλλο νεορομαντικό έργο ήταν αυτό της Ναταλίας Μηλιώκα σε επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού. Ένα έργο ζωγραφικό κι εννοιολογικό ταυτόχρονα, ένας σκέτος, άρτια ζωγραφισμένος λεκές (από αίμα;) στην μέση ενός στρώματος.. Ένα έργο παράξενο, με ωραίους ιριδισμούς, που μας γύριζε πίσω, στην ρομαντική εποχή της άμορφης τέχνης..Wols. Tapies, κλπ..   Ένα επίσης νεορομαντικό έργο, Το σεντόνι, της Ιάνθης Αγγελιόγλου, σε επιμέλεια Έφης Στρούζα τράβηξε έντονα την προσοχή στην έκθεση. Εδώ το σεντόνι, έγινε το υπόστρωμα κειμένων, ποιημάτων, σκόρπιων σκέψεων και συνθημάτων, σαν ένας τοίχος διαμαρτυρίας. Γύρω, ο γυάλινος τοίχος γεμάτος συνθήματα και graffiti. Παρ’ όλα αυτά, η αίσθηση παρέμενε ιδιωτική, εσωστρεφής κι ενδοσκοπική, περισσότερο χίπικη παρά καταγγελτική.. Μια πρωτοποριακή ιδέα..Το σύνθημα “Ελευθέρωσε την ψυχή σου, απελευθέρωσε το σώμα σου” του Ορέστη, ενδεικτικό.. Ένα έργο που προσωπικά με εντυπωσίασε πολύ και με ικανοποίησε ταυτοχρόνως ήταν αυτό της Πέγκυς Κλιάφα σε επιμέλεια Λίνας Τσίκουτα. Ήταν μια άρτια εγκατάσταση, που συνδύαζε ένα υπέροχο ψηφιδωτό, απιθωμένο στο πάτωμα, βασισμένο στο σχέδιο του δαπέδου της μονής  Σαγματά στην Βοιωτία. Ήταν αρμονικά συνδυασμένο με μια όρθια κατασκευή με σχέδια βιτρώ, εμπνευσμένη από ένα ψηλό παράθυρο του καθεδρικού ναού της Κολωνίας. Τίτλος του έργου Ομφάλιο. Το πολύχρωμο αυτό ψηφιδωτό, σαν μια μαγική μαντάλα, ήταν σαφώς συνδεδεμένο με τα αντίστοιχα του Νίκου Αλεξίου, τα οποία είχε εμπνευστεί από τα σχέδια της μονής Ιβήρων του Αγίου όρους, αλλά αυτήν την φορά ήταν κατασκευασμένο από αληθινά χάπια! Αλλά και το όρθιο, γοτθικής αρχιτεκτονικής παράθυρο, παρέπεμπε εννοιολογικά, στην γνωστή αφαιρετική κατασκευή του Gerhard Richter, το 2007. Η ομορφιά είναι πάντοτε, νομίζω, το ζητούμενο.. Ένα έργο με επίσης σαφή επιρροή από τον Αλεξίου ήταν αυτό της Νίκης Τσάχρα σε επιμέλεια Τάσου Κουτσουρή. Εδώ έπαιζε πιο πολύ η χειρωνακτική διάθεση και μια ευφάνταστη φουτουριστική τάση της καλλιτέχνιδος που χρησιμοποίησε μπικουτί και μανταλάκια για να φτιάξει δύο εντυπωσιακές σε αποτέλεσμα εγκαταστάσεις.. Αν σας αρέσουν τα 60’ς όπως σε μένα θα σας αιφνιδιάσει ευχάριστα.               Από τον φουτουρισμό περνάμε στην σάτιρα και τον σουρεαλισμό. Το έργο του Χρήστου Κωτσούλα Capten in wonder-land , σε επιμέλεια Βασιλικής Βαγενά έχει φάση και σε κάνει να γελάσεις. Ένα κρεβάτι καλυμμένο με ένα μαύρο σεντόνι σαν σάβανο, φιλοξενεί ένα τεράστιο καπέλο στο μέγεθος μισού κρεβατιού, ενώ δίπλα στην καρέκλα “ξεκουράζεται” το επίσης υπερμεγέθες σακάκι του, μ’ όλα τα χρυσά ρέλια..                     Μια πιο υπόγεια σάτιρα ή εθνογραφικό σχόλιο έχει διαλέξει ο Γιάννης Μπελημπασάκης με την Γωνιά του Αγορητή, σε επιμέλεια   Κωστή Σταφυλάκη. Σχολιάζει εικονιστικά μοντέλα “αγορευτών”, πολιτευτών και άλλων, στην προσπάθειά τους να πείσουν το κοινό..                          Σαφώς πιο καταγγελτική σε πολιτικό επίπεδο η ομάδα αμάλγαμα σε επιμέλεια Μαρίας Γοργία. Τέλος, μια ιδιαίτερη παρουσία ήταν αυτή η φωτισμένη κατασκευή κρεβατιού της Έφης Σπύρου σε επιμέλεια της Χάριτος Κανελλοπούλου. Το έργο αυτό είχε μια πολύ καλή φόρμα. Ήταν λιτό, σχεδόν μίνιμαλ και απέπνεε την αύρα ενός έργου που θα μπορούσε να είναι και του Λάππα. Ήταν ένα αξιοπρόσεκτο ασφαλώς έργο, αλλά διαφορετικό από τα υπόλοιπα της γενιάς του.. Υπήρχαν ασφαλώς κι άλλα έργα με ενδιαφέρον αλλά καλύτερα να πάτε να τα δείτε από κοντά.. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου και λειτουργεί τις καθημερινές 4-10 το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα 12-10 το βράδυ..