Frank Gehry.. the madness does not go to the mountains! . . .

Μακέτα για το νέο κτίριο Dr Chau Chak Wing, που ξεκίνησε να χτίζει ο Frank Gehry το 2012 και ολοκληρώθηκε το 2014. Στεγάζει το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ.                                                                 Frank who? Ah that lost architect..                                                                                                                                                   Της Βασιλίκας Σαριλάκη Αυτό ήταν! Ως εδώ! Δεν αντέχω άλλες αποδομήσεις! Τι να το κάνω εγώ που λένε ότι είναι ιδιοφυής καλλιτέχνης άμα είναι να μείνω σ΄ αυτό το μαραγκιασμένο κτίριο; Ή να πηγαίνω κάθε μέρα εκεί πέρα στο πανεπιστήμιο! Μα ποιος τρελλός δίνει ένα δις δολάρια για αυτό το σκοροφαγωμένο πράγμα; Έχω άδικο;Τον κάνανε κόμιξ τον κάνανε ανέκδοτο αλλά αυτός τα ίδια..Και κάτι δικά μας ξεφτέρια έκαναν και διατριβή και τον συγκρίνανε και με τον Άρη Κωνσταντινίδη! Δείξτε λίγο έλεος αγαπητοί wannabe αρχιτέκτονες.. Περνάμε και κρίση…                                          Frank Gehry Architect, Cleveland Clinic ,Lou Ruvo Center for Brain Health, completed  2010                 Θα νοιώθουν σαν στο σπίτι τους! Έτσι θα σκέφτηκε..κι έφτιαξε πρόπερσι μια κλινική στο Κλήβελαντ για ασθενείς με προβλήματα υγείας στον εγκέφαλο..Βέβαια…σκέφτηκα εγώ..υπάρχει κι η ομοιοπαθητική άποψη..λές να το είδε έτσι ο Frank? Δώσε στους ζαλισμένους ασθενείς μια ακόμη ζάλη και ίσως ισιώσουν; Ή αλλιώς το όμοιο με το όμοιο θεραπεύεται; Εκτός κι αν η ζάλη επιταχυνθεί κι άλλο…οπότε τα τινάξαμε τα πέταλα! Φύγαμε για..αλλού; Ε καί; Ο Frank θα δοξαστεί ούτως ή άλλως σ’ όλα τα ντιζαινάτα περιοδικά του κόσμου! Who cares..Φανταιζί, σχιζοφρενικό, και με γκλαμουράτη κόκκινη μοκέτα για κοντράστ.. Πως να το πω; Πώς να το πω;..εεεεε….Το βρήκα! Θα το ονομάσω..”η..αποδόμηση της λογικής”.. Trendy!                                                                                                                                               Τρακάρουν τα κτίρια; Και όμως..    Ναί λοιπόν τα κτίρια τρακάρουν και σπάνε και τα τζάμια από την σύγκρουση.. Αν και θα μπορούσε κανείς αν το δει και σαν μια κτιριακή…”συλλογική σεξουαλική συνεύρεση” για να μην το πω με το πασίγνωστο όνομα που κακώς συνδέεται με τα ούζα... Έτσι λοιπόν δείχνει απέξω αυτή η φοβερή κλινική για τους ανθρώπους που έχουν αλσχάιμερ, νοητικά προβλήματα, ιλίγγους κλπ.. Έτσι έγινε το αξιολάτρευτο γραφικό τους, φιλόξενο σπιτάκι που δεν τους υπενθυμίζει καθόλου την κατάστασή τους και τους ωθεί να ατενίσουν εφεξής αισιόδοξα κι άφοβα το μέλλον!                                                                Cleveland Clinic Lou Ruvo Center for Brain Health’s   Έ όχι! Ως εδώ ήταν! (είπαν εκτός από εμένα και οι πελάτες που το είδαν και το απέρριψαν μονομιάς...).Το γραφικό αυτό εξοχικό δεν κατασκευάστηκε ποτέ κι έμεινε στην μακέτα. Η μελέτη πληρώθηκε αδρά, αλλά οι άνθρωποι είπαν να μην χάσουν και την ζωή τους γλιστρώντας απ’ το επικλινές και ασταθές μπαλκόνι..                         Model of Gehry’s unbuilt design for the Familian Residencein Santa Monica,California, 1978                                                Το αποτέλεσμα του ανεμοστρόβιλου.. Αν και στην Πράγα δεν έχει όσους στην Αμερική.. ‘Η μήπως πρόκειται για φλέρτ και αυτό που λέμε ..”στενό μαρκάρισμα”..Χμμμ ενδιαφέρον! Το αριστερά κτίριο είναι-να υποθέσω- το θηλυκό με μέση δαχτυλίδι; Και το δεξιά το βαρβάτο με το δασύτριχο κεφάλι;                                     Frank Gehry Architect, the “Dancing House”, Prague Czech Republic 1992-1996                                   Πρόσω ολοταχώς! Προς μια νέα, μεταμοντέρνα, κτιριακή οφθαλμοκοίλη!                                                                 Frank Gehry Architect, building in Massachusetts                                           Εξάλλου όλοι σήμερα καταρρέουμε..Γιατί να μην καταρρεύσουν και τα κτίρια;                                                                                        Frank Gehry Architect, Massachusets Institute of Technology (MIT)                                                                         Και τώρα να και τα Frankgehr-άκια!                                     Dominique Perrault Architect, ’la liberte’ Apartment Building, groningen, the netherlands 2011                                  Αλλά και  το ….απότομο φρενάρισμα….σβιννννννιιιιιιιιιιιιιιιιιι…..του γκριζοκάνθαρου..                                                                         Foster & Partners, London City Hall 2002 Κι αφού τα κτίρια καταρρέουν, εξωκείλουν, σχιζοφρενούν, ανεμοστροβιλίζονται κι ερωτοτροπούν με πολλαπλούς συντρόφους δεν θα..λιποθυμούσαν ωραία και γοητευτικά; Μα ασφαλώς! σκέφτηκαν οι πονηροί starchitects..Κι επιδόθηκαν αμέσως εις το έργον..Μα θα μπαίνει κανείς εκεί μέσα; Ρώτησε ένας αφελέστατος, πλην γενναίος στατικός..Γύρισαν και τον κοίταξαν όλοι επιτιμητικά..Αυτό είναι το θέμα; Του είπαν..Θα βρούμε ένα τρόπο να το στηρίξουμε απέξω..εν ανάγκη και με σκαλωσιές.. Είσαι καλλιτέχνης ή όχι; Ιδού το αποτέλεσμα..Γιατί όχι;                   A rendering of a transit materials lab by Masha Pekurovsky for Building Exhibition Hudson Valley/Erie Canal, 2014-24                                                                     To πολυδύναμο φερμουάρ..ή αλλιώς πολλές επιλογές να ..”πηδηχτείς απ’ το παράθυρο”!!                                                                                                                   Από το blog Το σπιτόσκυλο: http://www.spitoskylo.gr/2010/04/14/gehry-fail/ διαβάζουμε: “Το σπιτόσκυλο, τζετλαγκιασμένο όσο δεν παίρνει (πάλι) καθώς προσπαθεί να βρει ένα μπούσουλα και να καταλάβει πού βρίσκεται και τι ώρα είναι, σου δείχνει ετούτες εδώ τις φωτογραφίες που έβγαλε ερχόμενος από το Μπρούκλιν στο Μανχάταν περπατώντας την τουριστικότατη Μπρούκλιν Μπριτζ. Είναι ένας ουρανοξύστης φρέσκος κι ολοκαίνουριος, που ορθώνεται στα ουράνια τώρα που μιλάμε. Θα έχει 76 ορόφους και θα στεγάζει μαγαζιά, ένα νοσοκομείο (!), ένα δημοτικό σχολείο (!!) και 903 διαμερίσματα προς ενοικίαση. Δες όμως πιο προσεκτικά τη φασάντ. Σου θυμίζει κάτι; Το ασημόχρωμο σαν-μεταλλικό υλικό που καμπυλώνει και κυρτώνεται; Όχι; Ε, κοίτα τον τίτλο του ποστ τότε. Αυτός είναι ο Beekman Tower, ο ουρανοξύστης που φτιάχνει στο Μανχάταν ο πολύς Φρανκ Γκέρι. Αχ..γκρεμοτσακίστηκα… Πόσα παιδάκια ξέραν ότι ο Φρανκ ο Γκέρι είχε φτιάξει κι άλλο ενδιαφέρον χτίριο στην Ισπανία εκτός απ’ το διάσημο μουσείο στο Μπιλμπάο (χτίριο, αυτό δε μετράει); Χέρια; Κανείς; Να το ξενοδοχείο Marqués de Riscal στο χωριουδάκι Ελσιέγο της επαρχίας Ριόχα, ανάμεσα στα αμπέλια. Κομψό και κυματιστό και φουτουριστικό και κουφό, έχει 43 δωμάτια - τα 11 σουίτες - το 98% της τιμής των οποίων πάει για απόσβεση της αμοιβής του starchitect. Ή κάπως έτσι, καταλαβαίνεις τώρα εσύ.”..              Τέλος ακολουθούν δυο διαφορετικά σχόλια παρμένα από ένα αμερικανικό blog αρχιτεκτονικής. Διαλέξτε και πάρτε! ***** Αχ Frank Gehry ... Ως πρώην φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, έχω μια σχέση αγάπης / μίσους με τον Gehry. Ως καλλιτέχνης ... Είναι και γαμώ τις ιδιοφυίες. Ως αρχιτέκτονας, έχει χάσει κάθε επαφή με αυτό που χωρίζει αυτά τα δύο. Όταν φοιτούσα στην αρχιτεκτονική είδα ότι υπήρχαν  δύο εντελώς διαφορετικοί τύποι μαθητών: οι καλλιτέχνες, οι οποίοι ήθελαν την κουβερτούλα της ασφάλειας που τους έδινε μια δουλειά που έκαναν το πρωί ή ήθελαν να κάνουν τη μαμά και τον μπαμπά ευτυχισμένους και τους λεγόμενους “μηχανικούς” που προσποιούνταν ότι είναι καλλιτέχνες.                                                             Bilbao, Guggenheim Museum Ο Gehry ταιριάζει σίγουρα στην πρώτη κατηγορία. Είναι ένας πραγματικός καλλιτέχνης, το έργο του έξω από την αρχιτεκτονική λειτουργεί μόνο για να επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός. Το πρόβλημα είναι, οτι η αληθινή ουσία της αρχιτεκτονικής χρησιμοποιεί τον χώρο, καθώς και τις ανάγκες και το περιβάλλον γύρω από αυτό, προκειμένου να δημιουργήσουν έναν όμορφο χώρο, και λειτουργικό. Ακόμη και πολλοί από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες χρησιμοποιούν αυτές τις αρχές στο έργο τους. Ο Gehry έχει ξεχάσει αυτήν την πλευρά της τέχνης. Ωστόσο, έχει ανακυκλώσει πολλές ιδέες. Χωρίς να είμαι ένα πρεζόνι της αρχιτεκτονικής, μπορώ να πω,επίσης, πως υπάρχουν πολλά κτίρια που θα μπορούσε κανείς να πει ότι επαναλαμβάνουν ακριβώς το Guggenheim του Μπιλμπάο από μια διαφορετική οπτική γωνία.Τούτου λεχθέντος, αγαπώ Gehry. Το έργο του είναι παιχνιδιάρικο, και πραγματικά πρωτότυπο. Αναζωογονεί μια τέχνη που είχε αρχίσει να εκπίπτει σε μια νεοκλασική κόλαση.                                                                           ******Ο σκοπός της τέχνης δεν είναι να προκαλέσει. Αυτή είναι η δουλειά ενός νταή! Επίσης, τα κτίρια πρέπει να είναι λειτουργικά, δεν χρειαζόμαστε μια τέχνη που να μοστράρει και να σπαταλάει τον χώρο, κι έτσι δεν μπορείτε να το καρτηγοριοποιήσετε αυτό που κάνει ως ένα «στυλ τέχνης». Αλλά αν τα μελλοντικά κτίρια μοιάζουν με «αποδομημένα” τότε θα έχουμε έναν πραγματικά καταθλιπτικό κόσμο..(Αναστεναγμός..). . Τι έχει πάθει ο κόσμος; Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε λιγότερη και όχι περισσότερη δημοσιότητα του έργου του Gehry αν μπορεί κανείς αυτό να το αποκαλέσει έργο... Τα «designs» του Gehry μοιάζoυν με παραισθήσεις πρεζονιού. Δείτε το χωρίς καμιά προκάληψη. Για ποιό λόγο φτιάχνετε ένα κτίριο; Για να σπαταλάτε χώρο βάζοντας κάτι χαριτωμένο, αλλά εντελώς άχρηστο ή για να χρησιμεύσει σε κάτι λειτουργικό; Τα δικά του κτίρια σίγουρα δεν είναι λειτουργικά. Κοιτάξτε, ακόμη και τις τουαλέτες στα αεροσκάφη. Είναι ακόμη κι αυτές λειτουργικές, αξιοποιώντας κάθε χώρο, και ο χώρος είναι πολύ καλά σχεδιασμένος.                                                                            Lou Ruvo Brain Institute by Frank Gehry Ο Gehry αυτοπροβάλλεται ως ο γεροσοφός της αρχιτεκτονικής, ένας ευχάριστα αυτοαποδοκιμαζόμενος τύπος, ενθαρρύνοντας κιόλας την νέα ταλέντα να είναι οι εαυτοί τους. Το πλασάρει πολύ ωραία, και το παίζει ένας πολύ σοβαρός, καλλιτεχνικός τύπος που μάλιστα φοράει πάντοτε μόνον μαύρα. Αλλά παρόλη την οπτική του γκλαμουριά,  τα κτίρια του αποτελούν δια βίας καινοτομίες για να μην πω, ακόμη και ανοησίες, στο τοπίο. Δεν αντλούν την αρχιτεκτονική σπουδαιότητά τους από την κυριαρχία τους πάνω στις αναλογίες ή την απλότητα της φόρμας - τα χαρακτηριστικά των αληθινών αριστουργημάτων - αλλά από μια προκλητική έλλειψη πλαισίου και συσχετισμού με το περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο, ο Gehry έχει αδράξει την προσοχή ενός ανεκπαίδευτου κοινού που διψά για φτηνούς εντυπωσιασμούς. Αυτό που με κάνει να αγανακτώ όμως, είναι πως με κυνικό τρόπο κατάφερε τελικά να διεισδύσει ανέξοδα και στον κόσμο των εικαστικών τεχνών  ως ένα αξιοπερίεργο των ημερών…