Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Στέλιος Μπακλαβάς: Όνειρα Οικεία..

tsoklis                                                                     

                                                                                                                                        Συνέντευξη: Βασιλίκα Σαριλάκη

Τί θα συνέβαινε αν αλχημίζαμε το βλέμμα ενός ζωγράφου με το ίδιο το έργο του; Ποιό θα ήταν το προϊόν αυτής της διήθησης; Θα παρήγαγε ένα νέο, διαφορετικό ονείρεμα, ένα νέο έργο μήπως που θα μας ταξίδευε στον βυθό της δημιουργίας του κάθε ζωγράφου; Αυτό φαίνεται ναναι το στοίχημα που έβαλε ο εικαστικός φωτογράφος Στέλιος Μπακλαβάς στην έκθεση “Όνειρα Οικεία” που πρόσφατα παρουσιάστηκε στην αίθουσα τέχνης του Δημαρχείου Περιστερίου..Όπως αναφέρει ο ίδιος “Το φωτογραφικό στιγμιαίο γεγονός - το πορτραίτο - σπάει τα δεσμά του απόλυτα στιγμιαίου και διαχέεται μέσα στην μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας πραγμάτωση του ζωγραφικού έργου πετυχαίνοντας ένα ιδιόμορφο "πάντρεμα" της "Χρονικής Απόστασης", ανάμεσα στην ζωγραφική και την φωτογραφία....” Μιλήσαμε μαζί του για το ιδιόμορφο πείραμα αλλά και τις σχέσεις φωτογραφίας- ζωγραφικής εν γένει..

anagenissi

` Art Noise :  Πότε και πως ξεκίνησε η ιδέα σου να φτιάξεις κάποιες προσωπογραφίες καλλιτεχνών στις οποίες να απεικονίζεται ταυτόχρονα και κάποιο έργο τους;

stelios baklavas1            Στ. Μπ. Η ιδέα αυτή ήταν η φυσική συνέχεια της προηγούμενης εκθεσιακής μου ενότητας με τίτλο "Όνειρα στον ερειπωμένο μας ύπνο" (ο στίχος ανήκει στον ποιητή μας Νίκο Καρούζο).. Εκεί " πάντρευα " τα έργα ζωγραφικής με τον κόσμο που παρακολουθούσε τα ζωγραφικά έργα.. Ένωνα δηλαδή τις μορφές ενός έργου με τις φόρμες του κόσμου που παρακολουθούσε την έκθεση. Η ενότητα με τις προσωπογραφίες ξεκίνησε το 1997 και ολοκληρώθηκε το 2001. Από το σύνολο 100-120 πορτραίτων έδειξα τα 44 τον Φλεβάρη του 2002 στην Γκαλερί "Νήσο"  στου Ψυρρή στην Αθήνα.

Art Noise : Ποια διαδικασία ακολούθησες για να φτάσεις σε αυτήν την εικόνα των προσωπογραφιών που βλέπουμε;

 

Στ. Μπ.  Η διαδικασία που ακολούθησα για την δημιουργία των προσωπογραφιών ήταν απλή. Παρακολουθούσα εκθέσεις 4-5 μέρες κάθε εβδομάδα -και πολλές φορές πήγαινα σε 2-3 εκθέσεις κάθε μέρα, για 5 χρόνια.. Όταν η θεματική που έβλεπα ήταν  αυτή που με έκανε να αγγίξω την φωτογραφική μου μηχανή πραγματοποιούσα τότε το πορτραίτο του δημιουργού / ζωγράφου.

pop

Μετά, αφού έβλεπα την  έκθεση 2-3 φορές διάλεγα 1-2 έργα όπου τοποθετούσα τον ζωγράφο για να τον φωτογραφίσω, έχοντας στην δικαιοδοσία μου να κάνω ΜΟΝΟ 2 διπλές λήψεις για το πορτραίτο. Δεν υπάρχει καμιά μορφή τεχνικής επεξεργασίας για το αποτέλεσμα και ότι βλέπουμε είναι στο φωτογραφικό φιλμ (που με αυτό δουλεύω ακόμη) και με Full Frame τύπωμα.

matia 

Art Noise : Αυτό που προσπάθησες να κάνεις ήταν να διηθήσεις το βλέμμα του ζωγράφου με το βλέμμα-έκφραση του έργου του;

                  Στ. Μπ.  Αυτό που προσπάθησα ήταν όντως να διηθήσω στο βλέμμα του ζωγράφου την εκφραστική δυναμική του έργου του έτσι ώστε το καινούργιο έργο που δημιουργούσα να έχει ένα τρίπτυχο δυναμικής (διαλεχτική σχέση θα έλεγα με θέση – αντίθεση + καινούργιο ) το οποίο θα στήριζε με επιτυχία την γέννηση του καινούργιου... Ένα έργο ζωγραφικής / ενέργεια του ζωγράφου που εκφράζει μια συγκεκριμένη εικαστική κατάσταση - χρονική στιγμή του ίδιου / και η παραγωγή του νέου έργου με την μεσολάβηση της δικής μου ενέργειας/...που με την βοήθεια από τα "ουράνια τάγματα Αγγέλων” ( Άμλετ )  του στιγμιαίου αλλά και της αλήθειας της ψυχής, να υπάρξει ένα αποτέλεσμα όπως είναι π χ στην προσωπογραφία του Γ. Μαυροιδή.. Ζωντανό, αληθινό, νέο, τρυφερό, ερωτικό και γιομάτο με το δάκρυ της καθαρότητας / διαφάνειας της ψυχής που προσφέρει η τέχνη στον κόσμο γύρω μας...

 

 Art Noise : Πιστεύεις ότι η τεχνική στην "διατύπωση" μιας φωτογραφίας kostis georgiouπαίζει μεγαλύτερο ρόλο από ότι στην δημιουργία ενός ζωγραφικού έργου;

              Στ. Μπ.  Η τεχνική δεν παίζει κανέναν ρόλο για μένα...ο φωτογράφος έχει την φωτογραφική μηχανή και το φιλμ του, ο ζωγράφος τα πινέλα του, το καβαλέτο και τα χρώματά του. ο γλύπτης το μάρμαρο του ή τον πηλό του κι επίσης έχουμε τις κατασκευές... έργα που είναι μια σύνθεση από τέχνες...π. χ ένα έργο του Δ. Αληθεινού ή του Κουνέλη... Η “διατύπωση" είναι λοιπόν η ψυχική διάθεση και η ανάγκη για επικοινωνία με την βαθύτερη ύπαρξη μας....Τους δημιουργούς μας ενώνουν πράγματα στην τέχνη και δεν μας χωρίζουν, έτσι θαρρώ ότι πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τα διαφορετικά "μέσα" έκφρασης" που διαθέτουμε στα χέρια μας...

Art Noise : Σήμερα που ο σημαντικότερος ζωγράφος στον κόσμο θεωρείται ο Gerhard Richter ο οποίος στηρίζει την ζωγραφική του σχεδόν αποκλειστικά στην φωτογραφική προσέγγιση, πιστεύεις ότι ο ρόλος της φωτογραφίας έχει αναβαθμιστεί;

Στ. Μπ. Ο Gerhard Richter όντως είναι σημαντικός ζωγράφος και η εργασία του είναι υπέροχη και μοναδική ( και ω τί σύμπτωση ..κυκλοφορεί τώρα ένα βιβλίο του που ονομάζεται December κι έχει μέσα 39 φωτογραφίες σαν ιστορίες ημερολογίου..). Επειδή το ζωγραφικό του έργο στηρίζεται στην φωτογραφία δεν νομίζω ότι αναβαθμίζει την φωτογραφία περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που ήδη προσφέρει στην τέχνη σήμερα.

maska   gynaika    unnamed (1)

Από την αρχή  της εμφάνισης της φωτογραφίας στην ιστορία της τέχνης πρόσφερε τη μοναδική και υπέροχη δυνατότητα στην ζωγραφική να βυθιστεί μέσα στα καινούργια νερά της δημιουργίας μακριά και έξω από την κλασσική αναπαράσταση και να δώσει αυτό το μεγαλείο που μας προσφέρει σήμερα. Ακόμη και τα φωτορεαλιστικά ζωγραφικά έργα είναι δομημένα με μια ελευθερία που δεν υπήρχε πριν. Η φωτογραφία έχει πολύ δρόμο ακόμη να κάνει συγκριτικά με την ζωγραφική που υπάρχει από τα πρώτα βήματα -σχεδόν-  της ανθρώπινης δημιουργίας... αλλά αυτό δεν ακυρώνει το πάθος της φωτογραφικής δημιουργικής διέγερσης που προσφέρει διπλά σ' όλες τις άλλες μορφές τέχνης.          

Art Noise : Για σένα τι συνιστά μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία; Η ρεαλιστική απεικόνιση η' η φαντασιωτική διάσταση; Η απλή, καθαρή φόρμα ή η θεατρικότητα; Το ρεπορτάζ  ή η αισθητική προσέγγιση;botsoglou

                   Στ. Μπ. Απλή και δύσκολη ταυτόχρονα η απάντηση στην ερώτηση. Όπως ακριβώς είναι και η χρήση της φωτογραφικής μηχανής. Πολύ εύκολη η διαδικασία παραγωγής μιας εικόνας αλλά δύσκολη η σύνδεση της με κάτι που σε πάει πιο πάνω από την απλή αναπαράσταση. . Όλα αυτά που είπες με ενδιαφέρουν κι όπως έλεγε ο Paul Klee "Η τέχνη δεν αναπαράγει το ορατό. Κάνει τα πράγματα ορατά."

Σημασία έχει η συγκίνηση, η χαρά και η ευκαιρία για σκέψη μέσα από την παραγωγή / σύνθεση μιας φωτογραφίας. Την συνιστά ενδιαφέρουσα όταν πετυχαίνει την ανατριχίλα που νοιώθεις, όπως όταν, βλέπεις το "Φιλί" (1886) του Rodin που έχει αυτή τη μεγαλειώδη πλαστικότητα και όπως ο "Σκεπτόμενος" (1880) που βγάζει ολόκληρη την συγκέντρωση του Νου έξω από το άγαλμα και καθώς επίσης όταν αισθάνεσαι να είσαι μέρος μιας φόρμας σ' ένα από τα γυμνά του φωτογράφου Frantisek Dritkol...

 

 

Art Noise : Δείχνεις να ενδιαφέρεσαι για τις ονειρικές εικόνες στην φωτογραφία..H φωτογραφία για σένα είναι ένας άυλος πλασματικός χώρος που μας ταξιδεύει σ' ένα ζωντανό όνειρο όπως έλεγε ο Borges;

               Στ. Μπ. Υπέροχο αυτό που έλεγε ο Borges...σ ευχαριστώ για την πάσα που μου κάνεις κι ας προσπαθήσω να γίνω ο πολύχρωμος παπαγάλος που έλεγε ο ίδιος και όχι η άσχημη νυχτερίδα...Θα απαντήσω με κινηματογράφο μιας και ήταν ο λόγος που έγινα...φωτογράφος. "Τα Όνειρα" του Kurosawa, οδήγησαν την "Η Ωραία της Ημέρας" του Bunuel να επιβιβαστεί στον "Μέγα Ανατολικό" του Εμπειρίκου και να αρχίσει η "Μεταμόρφωση" της του Kafka, κρατώντας στο χέρι της σαν ευαγγέλιο το κομμένο αυτί του Vincent Van Gogh  μέσα στα "Ηλιοτρόπια" του, ακούγοντας την "Ιεροτελεστία της Άνοιξης" του Igor Stravinsky...

byron

  "Η κοιμωμένη" του Χαλεπά φορά την "Φυσιγγιοθήκη" του Δ. Αληθεινού και αναζητά τα "Φτερά του Έρωτα" του Wim Wenders που βρίσκουν ξεκούραση στο δέντρο που ποτίζει ο πιτσιρικάς στην "Θυσία" του Andrei Tarkovsky και που μας μεταφέρει την ενεργειακή αύρα του Gustav Klimt,του Egon Schiele, της Frida Kahlo, του Lucian Freud που μαζί με την Isadora Duncan κατεβαίνουν χορεύοντας τα σκαλοπάτια της Οδησσού από το "Θωρηκτό Ποτέμκιν" του Sergei Eisenstein για να απολαύσουν την "Καταγωγή του Κόσμου" του Gustave Courbet να γεννά την ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

Υ.Σ/ Η ωραία της ημέρας = Η τέχνη

            Art Noise : Ωραίο όνειρο.. Ευχαριστώ Στέλιο...

stelios baklavas

 

Ο Στέλιος Μπακλαβάς γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Φωτογραφία στη Σχολή Σταυράκου. Ζει και εργάζεται ως φωτογράφος στην Αθήνα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας Πνευματικών Δικαιωμάτων Φωτογράφων. Έχει πραγματοποιήσει 13 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε 38 ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.

www.art-sbaklavas.gr, steliosbaklavas@gmail.com

 

1 σχόλιο:

  1. Vassilika Sarilaki & art noise blog σας ευχαριστω για την παρουσιαση...Στελιος Μπακλαβας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...